Onze tweede dag in Lake Louise

Gisteravond waren we laat in ons huisje in Bakercreek, Lake Louise. We moesten via de highway, omdat de Bow Valley om 20.00 uur 's avonds wordt afgesloten aan de kant van Banff, tijdens het laag seizoen.
Omdat we in ons huisje ontbijten is het niet nodig om heel vroeg op te staan. Helaas zijn we redelijk bijtijds wakker,omdat Niels die tussen ons in lag ,moest plassen om kwart over 7. Dus lekker ontbijten en dan aankleden.
We hebben uitzicht op het riviertje en daar hebben ze al een paar keer een grizzlybeer gezien, dus elke keer moet je toch even kijken of je misschien niet iets ziet.

Vandaag gaan we naar de Johnson canyon. Het weer is super goed, eigenlijk warm om te zeggen.
We beginnen eerst een stukje langs de spoorlijn te lopen bij het huisje waar we zitten. Hier wordt regelmatig wat wild gezien, maar helaas wij zien niets. We pakken de auto om een stukje de Bow Valley op te rijden om naar de Johnson Canyon te rijden. Als we weer bij een open stukje grasveld komen zien we weer een Moose (eland) staan, maar door de bomen kan ik helaas geen foto maken. Maar we hebben hem gezien. We gaan verder. Ook zien we weer een coyote. Hij loopt tussen de bomen en de spoorlijn en wij kunnen hem helemaal volgen. Geweldig om te zien.

Uit eindelijk komen we bij de Canyon. We instrueren Niels goed, want we gaan natuurlijk langs steile wanden en lopen over gladde paden. Overal staat ook, kinderen moeten aan de hand van een volwassene.
Het pad naar de lower Falls,dit is een half uurtje lopen naar boven. De upper falls is ruim een uur lopen en dit is voor Niels niet goed te doen. Dus we besluiten de lower falls te gaan lopen. Voor Wim en mij is het wel spannend met die kleine smurf.

Tijdens het wandelen naar boven komen we grondeekhoorntjes tegen. Deze zijn zo tam dat ze zelfs op je hand komen zitten. Dit is voor de kinderen echt een spelletje. Er is een canadees jongetje die van zijn moeder nootjes krijgt om te geven en hij geeft aan Lennard, Leonieke en Niels ook wat nootjes. ja dat vinden die beestjes wel wat. Het mag natuurlijk niet, staat er overal op de borden, maar ja wij zijn Nederlanders die het niet begrijpen. Ik stop er nog een paar in mijn broekzak en we gaan verder met de klim. Op sommige stukken is het echt glad, dus goed vast houden aan de reling en gestaag verder. Soms komen we op stukken waar je op de tegenligger moet wachten, omdat je elkaar niet kan passeren. Langs de canyon of beter gezegd in de canyon ligt nog flink wat sneeuw en ijs. Uiteindelijk komen we bij de waterval. Echt schitterend en wat een natuur geweld wat naar beneden klettert. We kunnen via een grot nog dichterbij de waterval komen. De grot is erg laag dus gebukt er doorheen en dan kom je op een heel klein stukje waar je kan staan met een paar personen en dan sta je eigenlijk in het midden van de waterval. Onbeschrijfelijk. Na wat foto's te hebben genomen gaan we weer terug naar beneden. Ook nu komen we de grond eekhoorntjes weer tegen. En de kinderen gaan weer met ze spelen. Ook Niels vindt het nu wel leuk en ook bij hem komen ze op zijn handje zitten. Ook vinden ze een nieuw woord uit Eekkies. Want als je je fototoestel dichtbij de beestje houdt komen maken ze bijna een selfie. Leuke woordspeling van de kinderen. En ze hebben de grootste lol. Ze krijgen nog de nootjes die ik in mijn broekzak heb zitten.Niels denkt lekker en stopt er een in zijn mond. Nou dat is natuurlijk niet te bedoeling. Dus uit zijn mond, maar die eekhoorntjes zijn nergens vies van en eten het gewoon op.
Uiteindelijk na een paar uur zijn we weer bij de auto. We eten even wat bij de auto en drinken wat en gaan dan op weg naar Kootenay national park. Het is heerlijk weer geworden bijna 20 graden. Bizar dat we drie dagen geleden nog in de sneeuw reden hier.

In Kootenay Park zien we een aantal herten, maar veel meer zien we eigenlijk niet. Wel heel veel mooie meren en riviertjes. Die ook heel mooi blauw/ groen zijn. Snel even wat foto's nemen.

Dan weer terug naar Banff om boodschappen te doen voor het eten vanavond. We besluiten om in het huisje te eten, maar dan moeten we wel even wat eten halen.

We rijden via de Bow Valley weer naar Banff. Bij de ingang naar Caslte Mountain zien we marmotjes op het grasveld zitten en staan. Wat een grappige diertjes zijn dit, maar heel schuw en het veld zit vol met holletjes waar ze snel in kunnen schieten bij gevaar.
Er is momenteel heel veel wild te spotten op de Bow Valley en zeker met de Elks en Wapities( herten en reetjes) zijn we de tel echt kwijt geraakt, zoveel hebben we er gezien.

In Banff halen we de boodschappen en nog wat snoepjes. Hier hebben ze echt een ouderwets snoepwinkeltje, waar alles uit potten wordt afgewogen. Als volwassenen wordt je vanzelf weer kind in dit winkeltje.
En dan weer op weg naar Bakercreek.

Onderweg zien we een coyote. De vraag is of het een coyote is of een wolf. Het is in ieder geval een vrouwtje die jongen heeft en dit is goed te zien op de foto.
Wat nu op valt is dat we een uur geleden over de Bow Valley ontzettend veel wild hebben gezien en nu in een keer niet meer. Vreemd. Ook de temperatuur is in een uur tijd ontzettend gezakt van 17 graden naar 3 graden. Maar dat kan in de bergen. Als we bij het huisje aankomen begint het te regenen. Hoe veranderlijk kan het weer zijn.

Het is erg afgekoeld dus in ons huisje mogen we fikkie steken. de open haard mag aan. Niels vindt dit niet zo'n strak plan, dus als we een blok hout er op leggen zit hij in de slaapkamer. We gaan maar lekker eten, maar wat een drama is het gasfornuis hier. Een koekenpan die zo groot is,dat deze alle drie de pitten in beslag neemt en dan nog scheef staat, maar de hamburgers zijn wel lekker.

Na het eten gaan de kinderen lekker douchen en daarna lekke naar bed. En wij volgen snel daarna ook. De temperatuur is erg afgekoeld en ik heb het ontzettend koud. Gelukkig ligt er een warm hoopje bij ons in bed. Dit wordt thuis weer afkicken dat Niels niet meer tussen in mag. Ja dit is echt een uitzondering.

Morgen weer een lange dag rijden naar Revelstoke. Dus nu goed uitrusten.