Onze laatste dag Vancouver en dan naar huis!

Helaas is het vandaag onze laatste dag hier in Canada. Vanmiddag vliegen we terug naar Nederland. Dan zitten onze 17 dagen erop. Wat is het omgevlogen en wat hebben we genoten.
Dus er nog even niet aandenken en nog even genieten van de laatste uurtjes. Ook de kinderen willen eigenlijk nog niet naar huis.

We gaan nog eerst lekker ontbijten in het restaurant beneden. Alle drie de kinderen willen hun nieuwe t-shirts aan. Vol trots gaan ze naar beneden. Leonieke besteld French toast met aardbeien, ik een classic ontbijt en de jongens alle drie pancakes met aardbeien. Heerlijk. En jawel Niels gooit zijn sinaasappelsap over zijn nieuwe shirt. En hij wil hem niet meer aan. Met ontbloot bovenlijf zit hij in het restaurant. Er wordt niet moeilijk overgedaan en iedereen moet om hem lachen, de charmeur!

Na het ontbijt gaat Wim naar de receptie om de taxi te regelen en ik ga vast met de kinderen naar boven om de laatste dingen in de koffers te doen.

In de lift blijkt dat de kaarten/ sleutels al zijn geblokkeerd, dus moeten we eerst naar de receptie. Lekker is dat het is 10 uur en de check out is om 12.00 uur en dan blokkeren ze nu al de sleutels. Ik was al niet weg van de service van het hotel, maar dat wordt alleen maar minder.
Wim staat bij de receptie en de medewerker belt voor de taxi. Maar degene die hij aan de telefoon heeft wil alleen Wim te wordt staan en vertelt hem dus vriendelijk dat het niet de bedoeling is dat wij hun bellen en hoe hij aan dit nummer komt. Wim vertelt dat hij dit nummer woensdag van de taxichauffeur heeft gehad die ons van het vliegveld naar het hotel heeft gebracht. En wij hebben een taxi voor 6 personen nodig. Deze persoon vertelt Wim doodleuk dat ze geen taxi kan sturen.
Dat wordt dus een taxi in de city nemen en niet een, maar twee, omdat deze taxi's niet meer als vier personen vervoeren. Dan hebben we natuurlijk wel een probleem, want Wim zijn creditcard is geblokkeerd en ik heb alleen mijn creditcard, maar dat zien we dan wel weer.
In de tussentijd vraag ik of ze de kaarten/sleutels weer willen activeren. Staat er in de rij een dame die graag wil uit checken en begint te tieren dat wij met de receptiemedewerker over een taxi bezig zijn en gaat naast ons staan en sommeert de receptiemedewerker haar te helpen. Jammer dat wij wel Engels verstaan en zij geen Nederlands. Ik vertel haar heel vriendelijk (sarcastisch) dat wij ook hier gasten zijn en zij niet zo hoog van de toren moet blazen. En in het nederlands vertel ik haar dat ze kan opzouten en op haar beurt moet wachten. Met de staart tussen de benen druipt ze weer naar haar plekje in de rij af. Ik ben natuurlijk ook een beetje gestrest voor de terugvlucht. (klein beetje maar). En dan kan je mij beter in z'n situatie niet tegen komen, maar goed dat weet ze nu. (hahaha)
We gaan dus naar boven en gaan ons opmaken voor het vertrek naar het vliegveld. De bedoeling is dat we om twaalf uur naar het vliegveld gaan, maar als Wim en ik overleggen lijkt het ons toch beter om om 11 uur uit te checken en dan naar het vliegveld te gaan en daar dan maar te wachten.

We checken uit en het geld wat ze van Wim zijn creditcard hebben geblokkeerd vanuit het hotel vragen we of ze een gedeelte cash teug kunnen geven i.v.m. de taxi, maar dat kan dus niet. Dan maar een oplossing vinden met de taxi's.
De receptiemedewerker vraagt of er over tien minuten een taxi gestuurd kan worden, maar dat kan niet (het is 11.20 uur), maar om half 12 is er een taxi???? Sommige canadezen zijn erg vreemd.

Om half 12 komt er de eerste taxi voorrijden. Alle bagage kan in een taxi dus dan kan ik met Leonieke in de andere taxi. We vragen of de taxi's bij elkaar kunnen rijden, waarop deze taxichauffeur ons vertelt dat hij het geen probleem vindt als we Niels op schoot nemen als wij dat ook geen probleem vinden. Oke geen discussie gelijk doen scheelt weer een taxi. En zo rijden we naar het vliegveld.

We laden alles uit en willen deze lieve taxichauffeur betalen en dan weigert ook mijn creditcard. Lekker is dat. Gelukkig hebben we wel euro's bij ons dus Wim rent het vliegveld in en wisselt de euro's voor Canadese dollars en zo lost het probleem zich toch nog op.

We gaan de luchthaven in en gaan zoeken naar de incheck balie van KLM.
We vinden hem snel en we sluiten aan in de rij. Er komt een medewerker van de luchthaven naar ons toe en vertelt ons dat we nog niet aan kunnen sluiten in de rij, pas om 12.15 uur (het is opdat moment 12.13 uur). Ik kijk Wim aan en denk het zal wel. Dan komt er een andere medewerker aan en vertelt haar collega dat we wel aan kunnen sluiten. Ik krijg een schaapachtig lachje van haar en ze zegt dat het toch wel goed is.
Dan worden we door Nederlanders aangesproken en die vertellen ons dat we moeten wachten, want zij moesten dat ook. Ik geef aan dat het geen probleem is en dat de medewerker ons hiernaar toe heeft gestuurd. Dus ik er vanuit ga dat het nu wel goed is. Gaat lekker allemaal. Na een kwartiertje zijn we aan de beurt om in te checken. Deze mevrouw ziet dat ik jarig ben en feliciteert mij. Dat klopt want in Nederland ben ik inderdaad al jarig.

We besluiten om al gelijk door de douane heen te gaan en dan maar wat te gaan drinken.
We lopen langs een lange rij mensen en krijgen dan het idee dat deze mensen misschien ook al staan te wachten om door de douane heen te gaan. We vragen het en inderdaad het blijkt dat deze ook staan te wachten. Dus terug naar de achterkant van de rij en netjes op onze beurt wachten. Hier staan we dus wel een uurtje.

Niels wil opgetild worden en dat is ons geluk, want op dat moment loopt er een luchthavenmedewerker langs en haalt ouders met kleine kinderen en oudere/ hulpbehoevende mensen uit de rij en die hebben dus voorrang om door de douane heen te gaan. Dit scheelt ons ruim een uur wachten.

Mijn tas wordt vijf keer door het röntgenapparaat gehaald en als ik vertel dat er spullen voor mijn diabetes inzitten is alles oke. Dan wordt de tas achter mij uit er uit gehaald en ik moet mee komen. Ik vertel hun dat dat mijn tas niet is. Ik krijg excuses en dan mag ik door.

Dan is het ander half uur wachten tot we mogen gaan boarden. We moeten bij Gate 67 zijn. En om 14.50 uur gaan we boarden. Als eerste mogen ouderen en mensen die hulp nodig hebben en ouders met jonge kinderen, dus dat is erg lekker.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en we vliegen er 8 uur en drie kwartier over.

Als we net goed in de lucht zijn begint de turbulentie al. Dat kan een leuke vlucht worden. Gelukkig stopt het snel. We krijgen lekker eten en de kinderen krijgen rösti rondjes met kipnuggets, een zakje m&M's een brownie, stukje kaas en een broodje. Wat een feestmaal.

Dan na een paar uur gaat het licht uit en kan men proberen wat te slapen. Lennard blijft wakker, ik dus ook. Uit eindelijk vallen Niels en Leonieke ook in slaap. Om acht uur 's ochtends nederlandse tijd krijgen we ons ontbijt. Het einde van de vlucht komt dan al in zicht. Het lijkt wel of deze vlucht veel sneller gaat als heen.
Om kwart over negen wordt de daling in gezet en gelukkig daalt het vliegtuig geleidelijk en om kwart voor tien zet hij zijn gehele daling in en landen we om 10 uur op de polderbaan in Amsterdam. En heerlijk landing. Vele malen beter als 12,5 jaar geleden. Wel is het regenachtig op Schiphol en voor ons doen koud 12 tot 13 graden.

Al vrij snel hebben we onze bagage en de taxi heeft al gebeld dat hij klaar staat. En als we onze bagage hebben kunnen wij hem bellen en dan komt hij voor rijden. Wat een luxe.
Om 12 uur precies stappen we ons huis in Dubbeldam weer binnen.

De vakantie zit er op, Een mooie, fantastische vakantie, waarin we veel gezien en meegemaakt hebben, met heel veel mooie herinneringen en heel veel foto's. Dus nu snel het fotoboek maken en kunnen we terug kijken op 17 dagen in het mooie Canada.
En nu weer sparen voor over 12,5 jaar om weer terug te gaan naar dit mooie land.