Naar Vancouver.

Onze reis begint er bijna op te zitten. Vandaag gaan we voor de laatste drie dagen naar Vancouver. Eigenlijk maar 1 goede dag in Vancouver, want vandaag rijden we er naar toe, morgen een hele dag in Vancouver en dan vrijdag moeten we naar het vliegveld toe voor onze terugvlucht naar Nederland.

Maar eerst gaan we overvaren van Nanaimo naar Tsawassen.
Gisteren hebben we in het hotel gevraagd hoelang het rijden is naar de haven. En daar vertelde ze dat het ongeveer een half uurtje rijden is naar de haven/ Duke point.

We besluiten de ferry van 12.45 uur te nemen en moeten dan om 11.45 uur aanwezig zijn. Dat moet te doen zijn.

Als we opstaan is het erg bewolkt. Dit is eigenlijk de eerste dag dat het somber is dat hebben we al die dagen nog niet gehad.
We gaan lekker ontbijten in het restaurant van het hotel. Hier hebben ze voor het eerst zalm op de kaart staan bij het ontbijt. Dus de keus is voor mij niet moeilijk. In Nederland moet je er niet aandenken dat je op je nuchtere maag zalm met hollandaise saus gaat eten. Maar hier is het heerlijk, met lekker toast en gepocheerde eieren. En heerlijk vers fruit. De kinderen gaan weer aan de pancakes en Wim houdt het bij een classic breakfast. Heerlijk en met een goede start gaan we weer op pad. Wim haalt de auto uit de parkeergarage een stukje verder op en ik wacht met de kinderen en bagage in de lobby. Dan is het spullen inladen en op weg.

We vinden Duke point vrij snel en kunnen snel met de ticket inchecken. De mevrouw aan de kassa moet wel even kijken, maar al snel krijgen we het ticket. We moet aansluiten in rij 17.
We zijn vroeg dus moeten even wachten. Niels ziet al snel een speeltuintje en de de andere twee gaan op de tablet.
Om 12.15 werd er omgeroepen dat iedereen naar zijn auto's moest gaan en dat we gingen boarden. Om half 1 reden we het dek op en we staan vooraan op het dek.
Omdat het weer niet zo erg mooi is en ik flink in mijn gezicht verbrand ben besluiten we niet op het dek te gaan zitten, maar lekker op de familiebanken. Misschien kan ik nog even wat slapen (want vannacht heb ik weinig geslapen, omdat Niels elke keer uit bed dreigde te vallen. En aangezien de bedden erg hoog zijn), maar helaas het gaat niet lukken.

In 2 uur tijd varen we rustig naar de overkant Vancouver. En dan opzoek naar de airport en opzoek naar de car rentals.

Als we er bijna zijn moet Niels plassen, maar we kunnen niet stoppen. Dus staand in de auto plassen, maar dat gaat echt niet. Maar hij moet echt heel nodig. We besluiten om op de vluchtstrook te stoppen, want om nou een paar kilometer voordat we de auto wegbrengen een ongelukje hebben zitten we ook niet op te wachten. En de lege limonade flesjes hebben goed hun werk gedaan de afgelopen tijd.

Goed Niels is opgelucht en we rijden verder. Al snel vinden we de car rentals op het vliegveld. En wat gaat dat snel de auto inleveren. Alles wordt gecheckt, bagage uitladen en naar de balie. Binnen vijf minuten heb je je auto ingeleverd.
Op naar de balie, omdat we sowieso schade hebben aan de auto.
Er is geen monteur dus ze kunnen niet kijken of de handvat van de deur er weer ingeklikt kan worden. Dus van de week gaan ze daar naar kijken en dan nemen ze contact op en krijgen we geen bericht dan is alles goed. Oke.

Op naar het vliegveld voor een taxi. We komen in de rij voor de taxi en er wordt een taxi geroepen voor 6 personen en voor 31 CAD worden we naar het hotel gebracht.
En wat is Wim blij dat we niet zelf rijden in de stad. Het is ook spitstijd dus giga druk. De taxi is dus stukken beter.

We komen aan bij het Sandman hotel en checken in. Dit is het eerste hotel waar ze een gedeelte van de creditcard afhalen. Maar je hoef je niet te legitimeren. Vreemd.
Maar goed we gaan naar de kamer. Wim neemt de bagage mee op de kar en wij gaan in de andere lift.
Heel fijn als je een kind hebt met een fobie voor liften. We drukken op de tiende verdieping, want daar zitten wij. We gaan omhoog, maar de lift stopt niet en we gaan nog verder omhoog en weer naar beneden en weer omhoog, maar op de tiende stoppen we niet. Lennard raakt echt in paniek en wil de lift uit en met de trap. Als we voor de vijfde keer naar beneden gaan is er iemand zo vriendelijk om te vertellen dat we onze kamer kaart moeten gebruiken en jawel nu gaan we naar de tiende verdieping en hij stopt. Een kind overstuur en als we uitstappen een man die ook niet blij is want ook hij kwam niet bij de juiste verdieping. Uit eindelijk werd hij geholpen door de housekeeping. (hahaha, wat een mop) En trouwens ik had alle sleutelkaartjes en Wim niet. Goed ook dat een keer mee gemaakt.

De kamers liggen tegenover elkaar. Ik slaap deze keer met Lennard en Niels en Leonieke slaapt bij Wim.
Niels had al een Mc Donald gezien dus voor de laatste keer gaan we daar eten.

Als alle spullen op de kamer zijn gaan we Robsonstreet ontdekken. Eerst eten en dan nog even winkelen.
Er wordt vanavond een voetbal wedstrijd gespeeld en wij zitten vlakbij het stadion. We zien allemaal supporters van de Vancouver Whitecaps. Echt een familie uitje blijkt. Ondanks dat het hotel vlakbij het stadion ligt hebben we er geen last van.

Op de kamer eten we nog lekker wat heerlijke mini cup cakes die we bij een bakkerijtje hebben gekocht en dan is het tandenpoetsen en naar bed.
Zelf nog even met Esther gechat, die komen morgenavond naar Vancouver. Helaas komen zij pas morgenavond aan en wij gaan morgenmiddag weer naar het vliegveld, dus we kunnen elkaar niet zien. Had wel leuk geweest.
Morgen nog een hele dag in Vancouver en we willen veel zien dus snel onder de wol en lekker slapen.