Paardrijden in Banff
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
20 Juli 2017 | Verenigde Staten, Climax
Om evenkwart voor een gaan we richting Banff rijden, via de Bow Valleyparkway. We zien nu wat herten, maar dat is ook echt alles. Waar het wild zit, Joost mag het weten. We zijn er veel grote open plekken, dus misschien dat er daarom zo weinig wild te zien.
We moeten naar de Warner stalles toe. Dit is de ranch waar Leonieke en Lennard samen met Wim gaan paardrijden.
We moeten de bow rivier brug over, dus doorkruisen we het hele stadje Banff, om richting de Sulpher Mountain af te slaan. En dan wordt het aangegeven. We komen bij een ranch waar 50 paarden al opgezadeld staan in een klein hokje. Een aantal paarden staan aan een stang vast gebonden. Dit blijken de eigen paarden te zijn. We moeten ons melden bij informatieontsluiting en ticketbali. Daar moeten we weer een formulier invullen dat als je dood gaat je niet hun aan kan klagen. Echt Amerikaans, alles indekken.
Ze rijden hier allemaal met een cap. Dus blij dat we onze eigen caps hebben mee genomen. We proberen of ik toch nog kan rijden maar helaas. Een vrouw in een cowboyhemd en spijkerbroek die amper dicht gaat en de blouse die bij onderste knoopjes niet mee dicht kan verteld ons dat ik echt niet mag paardrijden. Zelfs wat stevige grote mannen mogen niet rijden. Helaas dus Wim gaat met de kinderen mee.
Ome en kwart voor drie worden we geroepen en een grote groep Japanners gaan ook mee. Helaas snappen ze niet wat er wordt uit gelegd en het vrouwtje met open blouse is hierdoor zichtbaar geïrriteerd. Er wordt gereden in western style, du teugels in een hand en daarmee stuur je. De paarden mogen elkaar niet voor bij en je mag niet afstappen. En ze mogen ook niet van het gras eten want dan worden ze ziek. De Japanners zeggen overal ja op, maar snappen er niks van. Nog een keer wordt er gevraagd of ze het snappen, anders mogen ze niet mee. Maar ze blijven volhouden dat ze het begrijpen???
Leonieke rijdt op spider, Lennard rijdt op Molly en Wim rijdt op flame. De kinderen genieten zichtbaar en Wim die luisterde helemaal niet en zijn paard gaat al naast de rij lopen. Hij wordt direct op zijn vingers getikt. En daar gaan ze een uur door de bossen van Banff stappen, want draven en galopperen doen ze niet. Niels en ik moeten ons een beetje bezig houden. We hopen dat ze het droog houden, want de lucht gaat aardig betrekken. Ook horen we in de verte gerommel van onweer. De wind is weer gedraaid en de zwarte rook van de bosbranden komen onze kant weer op. Ook vallen er as deeltjes uit de lucht. De lucht kleurt ook oranje rood. En dan is het sowieso nog een heel eind weg, maar fijn is het niet.
Na een uur zien we deeerste paarden weer terug komen. De smile. Aan Leonieke zit van oor tot oor. Het liefst had ze veel langer willen rijden maar dat zit er even niet. Ze hebben allemaal genoten.
Dan rijden we weer naar de parkeergarage en gaan eten bij de KEG. Vorige keer hebben we daar zo heerlijk een tenderloin gegeten. Nu hebben ze ook een kippenborst gegrild en de kinderen nemen kip, en hamburger en Lennard doet mee met de tenderloin. Het eten is weer perfect. Net voor we bij de KEG gingen eten hebben we nog even snel broodjes voor morgen gehaald, want dan gaan we vroeg op pad.
Na het eten rijen via de Bow alles weer terug naar Baker Creek. We zien onderweg nog een paar grote mannetjes herten. Ze staan verscholen achter een heuveltje. Maar ik klim het heuvetltje op en ze blijven prachtig staan. Na een paar foto's laat ik ze met rust en ze gaan weer verder met grazen.
Die hebben we toch weer gespot. Eenmaal in het huisje aangekomen stop ik Niels snel in bad en Leonieke gaat daarna douchen zodat ze morgenochtend niet hoeven te douchen. We gaan vroeg weg want anders is het zo druk bij Moraine Lake. De wekker gaat morgenochtend om 6 uur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley