tweede dag terracana

Wat een kat met een u nacht. De bedden zijn echt verschrikkelijk. Als Wim zich omdraaide lag ik op volle zee en er bijna uit. Lennard en Leonieke hadden en bed wat alleen maar piepte. Uiteindelijk heb ik maar besloten om op de bank te gaan liggen misschien dat dit iets beter is. En inderdaad iets. Om 4 uur wordt ik weer wakker omdat ik een rare stilte hoor. De ijskast is uitgeslagen mogelijk heeft hij kortsluiting gemaakt. Strakjes maar even doorgeven. Maar na een kwartiertje slaat hij weer aan. Ik dommel nog even wat verder maar om 5 uur is het echt gedaan. Het is buiten al licht en de temperatuur is nu heerlijk, dus ga ik buiten zitten. Wat is het hier prachtig en omdat het zo vroeg is hoor en zie ik heel veel vogeltjes fluiten. Plots hoor ik een zoemend geluid en schrik me de blubber, maar het blijkt een nieuwsgierige kolibrie. En hij komt elke keer terug. Zo ontzettend leuk.
Om 7 uur worden de andere ook wakker. En komen van lieverlee naar buiten.
Plots gaat weer de stroom uit. Dit houdt dus in dat we de wc niet kunnen door trekken. En we hebben geen warm water. Dat is killing. ijskoud water. En we hebben ook weer muggenbeten erbij.
Wim loopt naar de receptie om door te geven van de stroom. Het blijkt dat de stroomstoring komt van de bosbranden bij Barierre. Hoe lang het gaat duren weten ze niet. Twee jaar geleden heeft het twee weken geduurd. Dus we zullen het wel zien.
We gaan ontbijten in Valemont, want hier kunnen ze dus geen ontbijt serveren. Als we weg willen gaan springt de stroom weer aan. Hopen dat hij nu aan blijft.

In Valemont vinden we een restaurantje, Abbeny's. Hier kunnen we ontbijten. Een echt Canadees restaurantje waar veel Canadezen komen. De kinderen bestellen pancake 's en Wim scrubbles eggs en ik een omelet. Het is echt heerlijk, maar het vult zo verschrikkelijk goed.
Na het eten rijden we nog naar Mount Robson en daarna terug naar het huisje. We moeten om twee uur bij de rafting zijn.

We trekken de zwemkleren aan en gaan om half twee op pad naar de rafting. De kinderen en Wim krijgen uitleg wat te doen bij de rafting en wat je moet doen als je in het water valt. Ze krijgen wetsuites aan en waterschoenen. Dan gaan ze de amerikaanse schoolbus in en worden ze naar de plaats gebracht waar ze gaan raften. Niels en ik blijven wachten tot we op de boot kunnen voor floating. Om even kwart over drie worden wij met de bus weggebracht. We krijgen reddingvesten aan en mogen op de boot. Niels mag tussen in op de tweede rij. We drijven op de Fraser rivier. Dit is echt gaaf. Niels vindt het niet zo, hij verveelt zich een beetje. Tot we een versnelling krijgen en dan vind t hij het wel leuk. Doordat de boot een beetje zwaar beladen is loopt er water in, maar dat is geen probleem, want het water loopt er vanzelf weer uit, maar het water is erg koud. Op zich wel lekker met 35 graden, maar Niels vindt het niet zo lekker.
Wat een prachtige uitzichten heb je zo op de rivier. We komen bij een klein strandje en daar mogen we er even uit. Dat is wel lekker om je benen even te strekken. We gaan weer verder en we zien zwaluwen die laag over het water scheren. Zo leuk om te zien.
Na even 1,5 uur komen we bij de plek aan waar de bus ons weer opkomt halen. We meren aan en klimmen uit de boot. Wat een heerlijke tocht, jammer dat we geen wild hebben gezien. Ook verschrikkelijk benieuwd het met Wim en de kinderen is geweest en hoe het raften is geweest, rijden we met de gele bus binnen een kwartiertje weer terug naar onze opstapplaats. Het raften is echt super geweest en zelf Lennard heeft een grote smile op zijn gezicht dat hij het leuk vond. Daar waren Wim en ik een beetje bang voor dat hij het te spannend vond, maar ik krijg alleen fantastische verhalen te horen. Ook moet ik gelijk de foto's zien. Wat gaaf. ben benieuwd naar het filmpje van Leonieke de action cam.
We rijden naar het huisje en besluiten om lekker brood te eten. Leonieke heeft erge hoofdpijn en is erg moe.
Die duikt gelijk haar bed in en valt als een blok in slaap. Ik zet de foto's op de computer en bekijk de camcorder van Leonieke. Wat is dit gaaf om te zien, want zo beleef je nog een keer de raft. Na het eten gaan we allemaal slapen en besluiten om morgen vroeg al te vertrekken uit dit huisje. Maar we kunnen niet zien over de check out of waar de sleutel af kunnen geven. Dus die moeten we dan maar in de brievenbus doen. Toch raar dat er om vier uur niemand meer bij de receptie is.
Maar goed hopelijk een betere nacht als vannacht en morgen op naar Jasper.